(பீமன் – கிருஷ்ணர் – கந்தமாதன முனிவர் சம்பவம்)

---

கதைச்சுருக்கம்

பாண்டவர்களில் வீரத்தில் சிறந்தவராக விளங்கிய பீமன், தன்னுடைய வலிமையையும் ஆற்றலையும் கொண்டு முனிவர்களுக்கு அன்னதானம் செய்துவந்தான். தினமும் நூற்றுக்கணக்கான முனிவர்கள் வந்து அன்னத்தைப் பெற்றுச் சென்றனர். ஆனால், பீமன் தன்னுடைய தானத்தில் கர்வம் கலந்து கொண்டான்.

அவர் முனிவர்களை வற்புறுத்தி அதிகம் சாப்பிடச் செய்தார்; மறுத்தவர்களை திட்டி அவமானப்படுத்தினார். இதனால் காலப்போக்கில் அன்னதானத்துக்குவரும் முனிவர்கள் குறைந்து போனார்கள். இதைக் கண்ட பீமன் வருந்தி பகவான் கிருஷ்ணரிடம் கூறினான்.

அப்போது கிருஷ்ணர், “பக்கத்து மலையில் கந்தமாதன முனிவர் தவம் செய்கிறார்; அவரைச் சந்தித்தால் உனக்கு விளக்கம் கிடைக்கும்” என்றார்.

பீமன் அங்கு சென்றபோது, அந்த முனிவரின் உடல் பொன்னுபோல் ஜொலித்தது. ஆனால் அவர் வாயைத் திறந்து பேசும் போது கடும் துர்நாற்றம் வீசியது. அதற்குக் காரணம் கேட்டபோது, முனிவர் கூறினார் —

“பீமா! நான் முற்பிறவியில் அன்னதானம் செய்தேன். அதனால் இந்த பொன்னுடல் கிடைத்தது.
ஆனால் சாப்பிட வருபவர்களை வற்புறுத்தி அதிகம் சாப்பிட வைத்தேன்; மறுத்தவர்களை திட்டினேன்.
அதனால் என் வாயில் இந்த துர்நாற்றம் உருவானது. இது அன்னதானத்தின் கர்வப் பாவம்.”

பீமன் இதைக் கேட்டதும் மனம் திருந்தினான். அவர் திரும்பி வந்து கிருஷ்ணரிடம்,

“இனி நான் தானம் செய்யும் போது கர்வம் இல்லாமல், அன்புடன் இனிமையுடன் செய்வேன்”
என்று உறுதி எடுத்தான்.

---

ஆன்மீகப் பொருள் விளக்கம்

இந்தக் கதையின் ஆழமான பொருள் — தானம் என்ற செயலில் மனநிலை முக்கியம் என்பதே.

• தானம் செய்வது பெரிய புண்ணியம்.
• ஆனால் அகங்காரம், வற்புறுத்தல், மற்றவரை இகழும் மனநிலை கலந்து இருந்தால் அந்த புண்ணியம் கெட்கும்.
• உண்மையான தானம் என்பது அன்புடனும் தாழ்மையுடனும் செய்யப்பட வேண்டியது.

---

கர்மா – தானம் இணைப்பு

கர்மா சாஸ்திரம் கூறுவது:

“செயல் + மனநிலை = பலன்”

அன்னதானம் (நற்பணி) நல்லது; ஆனால் அதில் கர்வம் இருந்தால் புண்ணியம் மங்கும்.
மனத்தால் அன்பு, வாயால் இனிமை, உடலால் செயல் — இந்த மூன்றும் ஒன்றாக இருந்தால் தான் முழுமையான புண்ணியம் பிறக்கும்.

---

இறுதி ஆன்மீகச் செய்தி

• தானம் செய்வது கடமையல்ல; அது அன்பின் வெளிப்பாடு.
• பெறுபவரை மதிக்கும் மனநிலை தான் தெய்வீகத்தின் அடையாளம்.
• கர்வமில்லா தானமே கர்ம பிணையில்லா புண்ணியம்.

---

“தானம் தரும் கை உயர்ந்தது; ஆனால் தாழ்மையுடன் கொடுக்கும் கை தெய்வத்தின் கை.”